Verenigingen krijgen het door maatschappelijke ontwikkelingen als individualisering en consumentisme steeds moeilijker om vrijwilligers te werven. Leden stellen hoge eisen aan het kader en de faciliteiten van hun vereniging, maar hebben tegelijkertijd behoefte aan flexibiliteit en minder verplichtingen. Doordat we op de Hockey Foundation clubs een gezamenlijk doel nastreven, merken we gelukkig dat de meeste ouders met verenigings- en bestuurderservaring zich juist enthousiast inzetten.

Hoge SES- vs. lage SES-ouders
De ouderbetrokkenheid en -participatie van de ouders uit de hoge SES-wijken kunnen ervoor zorgen dat meer kinderen uit de lage SES-wijken in de gelegenheid worden gesteld om te hockeyen. Dat gaat het beste als de meer welvarende ouders begrijpen dat de Hockey Foundation vereniging een maatschappelijke vereniging is en - zeker in het begin - bereid zijn om de meeste vrijwilligerstaken op zich nemen. Je kunt ze vertellen dat we op de hockeyvereniging werken met het draagkrachtbeginsel, wat kan worden uitgelegd als: 'de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten'. In het eerste hockeyseizoen van een kind is het handig om te zorgen dat de taken binnen een team al verdeeld zijn over de draagkrachtige ouders, zodat er op een rustige manier een vertrouwensband kan worden opgebouwd met de nieuwe ouder die geen verenigingservaring heeft.

Ieder zijn tempo
Besef dat het ook voorkomt dat ouders zich door omstandigheden helemaal nooit op de club zullen vertonen. Of dat het soms wel twee of drie seizoenen duurt voordat zij stappen op de hockeyparticipatieladder maken, omdat zij buiten hun comfortzone moeten gaan om nieuwe dingen te leren. Ouderbetrokkenheid en -participatie zijn maatwerk en nooit een vaststaand proces. Het is belangrijk om het tempo van de ouders te volgen, elkaar als samenwerkingspartners te zien en te accepteren dat er ook ouders zijn die dat niet kunnen of willen doen.